വെറും കയ്യോടെ പുറപ്പെട്ടു പോയവര്‍
വന്മലകള്‍ ചുമന്ന് തിരിച്ചെത്തുമ്പോള്‍
അനുനിമിഷം ഉദിച്ചുയരുന്നുണ്ട്
അനന്തവിസ്മയങ്ങളില്‍
അഗ്നിജന്മനക്ഷത്രങ്ങള്‍ .
അമരനാവാനുള്ള
മനുഷ്യമഹത്വം മനസ്സിലാക്കിയവ
ഭൂമിയുടെ ആകര്‍ഷണവലയത്തില്‍
ഒരു മനുഷ്യയൌവ്വനത്തിനു കൊതിച്ച്
അനവരതമലയുന്നു.
അസുരനാവാനുള്ള
മനസ്സിന്‍ ജഡത്വം തിരിച്ചറിഞ്ഞവ
മനുഷ്യഭൂമികയെ ഭയന്ന്
ഒരജ്ഞാത ക്ഷീരപഥം തേടി
പ്രകാശവേഗത്തിലകലുന്നു.
പ്രപഞ്ചസമേതം
വളര്‍ന്നു വലുതാകുന്നുണ്ട്,
മനുഷ്യത്വത്തിനുവേണ്ടിയുള്ള
ഭൂമിയുടെയും നക്ഷത്രങ്ങളുടേയും
പ്രാര്‍ഥനാകിരണങ്ങള്‍ .
കവിത നന്നായി. ആശംസകള്‍
ReplyDeleteജയരാജന്‍ വടക്കയില്‍
പ്രപഞ്ചസമേതം
ReplyDeleteവളര്‍ന്നു വലുതാകുന്നുണ്ടപ്പോഴും
മനുഷ്യത്വത്തിനുവേണ്ടിയുള്ള
ഭൂമിയുടെയും നക്ഷത്രങ്ങളുടേയും
പ്രാര്‍ഥനാകിരണങ്ങള്‍ .
കൊള്ളാം, വരികൾ നന്നായി.
വെറും കയ്യോടെ പുറപ്പെട്ടു പോയവര്‍
ReplyDeleteവന്മലകള്‍ ചുമന്ന് തിരിച്ചെത്തുമ്പോള്‍ ...
പലരുടേയും സ്വപ്നം :)
കവിത നന്നായി!
ഓഫ്: എന്റെ കുഞ്ഞുമ്മാന്റെ ഭര്‍ത്താവിന്റെ പേരും മുഹമ്മദ് എന്നാണ് (മണി) ആറങ്ങോട്ട് കര എഴുമങ്ങാടാണ് താമസം. അവരെ അറിയുമോ?
:)
ReplyDeleteവിഭവം തേടി മറുനാട്ടിൽ പോയവന്റെ സംഗതികൾ..
ReplyDeleteഇഷ്ടപ്പെട്ടു കവിത.
ഭൂമിയുടെയും നക്ഷത്രങ്ങളുടേയും
ReplyDeleteപ്രാര്‍ഥനാകിരണങ്ങള്‍...മനുസ്യത്വത്തിനു വേണ്ടിത്തന്നെയാണ്. നന്നായി വരികൾ!
ശാസ്ത്രം ജയിക്കും മനുഷ്യര്‍ തോല്‍ക്കും ..:)
ReplyDeleteഭൂമിയുടേയും നക്ഷത്രങ്ങളുടേയും പ്രാർത്ഥനാകിരണങ്ങൾക്ക് ദീപ്തിപകരാൻ ഒപ്പം സുമനസ്സുകളുടെ പ്രാർത്ഥനകളും പ്രവർത്തികളും ഉണ്ടായെങ്കിൽ......
ReplyDeleteനല്ല വരികള്‍, നല്ല സങ്കല്പം, പ്രത്യേകിച്ചും ആ “വന്മല”യെന്ന സങ്കല്പം
ReplyDeleteമനുഷ്യത്വത്തിനുവേണ്ടിയുള്ള
ReplyDeleteപ്രാര്‍ഥനാകിരണങ്ങള്‍ .
avasan varikal valare nallathu..
ReplyDeleteഉള്ളത് പറയാലോ. എനിക്ക് ശരിക്കും പിടികിട്ടിയില്ല.
ReplyDeleteവീണ്ടും വീണ്ടും വായിക്കുമ്പോള്‍ ആഴത്തില്‍ അര്‍ത്ഥ തലങ്ങള്‍ നിറയുന്ന നല്ല കവിത.
ReplyDeletenannayittunduuuuuuu
ReplyDeleteThis comment has been removed by the author.
ReplyDeleteവ്യത്യസ്തമായിരുന്നു കവിതകള്‍ ...
ReplyDeleteആശംസകളോടെ,