കല്‍പ്പാന്തം

യാത്ര മണ്ണിലേക്കെന്നറിയുമ്പോഴെല്ലാം  

ആനന്ദക്കണ്ണീര്‍ തൂകുന്ന മേഘങ്ങള്‍ . 

മുന്നിലെത്തുമ്പോഴൊക്കെ നമ്മളതിനെ 

മഴയെന്നു പറഞ്ഞു പുകഴ്ത്തി!

കണക്കില്‍  കവിഞ്ഞപ്പോളെല്ലാം

മഹാമാരിയെന്നു തിരുത്തി!

കടലില്‍ ചെന്നെത്താനുള്ള കൊതിയില്‍

തടയണകള്‍ താണ്ടുന്ന ധൃതിയില്‍ 

അറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നതു, തന്നെ  

പുഴയെന്നു പുകഴ്ത്തിയവര്‍ക്കുള്ളിൽ   

പൂഴ്ത്തിവച്ച ചതിക്കുഴികള്‍ .

കരയിലേക്കുതന്നെ മടക്കി വിടുന്ന

കടല്‍ക്കരുത്തിലും 

കടലിലേക്കു തിരിച്ചു വിളിക്കുന്ന

തിരക്കിതപ്പിലും        ‍ 

അതു തിരിച്ചറിഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു,  

കരകയറാനുള്ള ചില മോഹങ്ങള്‍ 

ഉപ്പുപാളികളിലൊളിപ്പിച്ചു വച്ച

കടലിന്‍റെ കാത്തിരിപ്പുകള്‍ .

മണ്ണിലേക്കായാലും മനുഷ്യരിലേക്കായാലും

ഇടിവെട്ടിപ്പെയ്യുന്നൊരാണവമേഘത്തിനൊപ്പം 

ഇടക്കിടക്കിങ്ങിനെയണിഞ്ഞൊരുങ്ങുമ്പോള്‍ ,

ആനന്ദക്കണ്ണീരില്ലതിന്നുള്ളില്‍ .

തലമുറകളോളം നീളുന്ന

അലമുറകള്‍ മാത്രം.