വാസന്ത സ്മൃതികള്‍

ഒരു മണ്‍ചിരാതു
                    പോലെരിയും പകലിന്‍റെ         
നെറുകില്‍ വീണ്ടും കടല്‍

                    ചുംബനം ; സഗദ്ഗദം.
ഒരു വേപഥുവോടെ 

                    തുളുമ്പി നഭസ്സിന്‍റെ
മിഴികള്‍ നിറസ്സന്ധ്യ

                    യണിഞ്ഞ വഴിനീളെ 

മലര്‍ച്ചെമ്പകത്തിന്‍റെ 

                    തണലില്‍ വലം വച്ചു

കിളിക്കൊഞ്ചലോടന്തി 

                    വെയിലിന്‍ യാത്രാ മൊഴി.
പതിരായ്‌പ്പോവില്ല നിന്‍

                     പ്രാര്‍ത്ഥന , കതിരിട്ട
പവിഴപ്പാടങ്ങളെ

                    ത്തഴുകി തെന്നല്‍ മൊഴി.
പിരിയാന്‍ ഒരു മാത്ര 

                    ശേഷിക്കെ , മുകില്‍ പാതി 
മറച്ച നിലാവിന്‍റെ 

                    മുഖം നീര്‍ക്കണങ്ങളില്‍ .
പുലരാന്‍ ഒരു രാവു

                    ണ്ടെങ്കിലും ഇനി നിന്‍റെ
കിനാവില്‍ , പകലുകള്‍ 

                    നക്ഷത്ര ദൂരം താണ്ടും.
പതിവായ്‌ തേടും മേഘ 

                    വഴികള്‍ , ജലസ്മൃതി
നുകരും വേഴാമ്പലിന്‍

                    ഹൃദയ വ്യഥയോടെ.
നിദ്രയില്‍ ദേശാടന

                    പ്പക്ഷിതന്‍ ചിറകടി..
നിന്‍ മൌന ഗര്‍ത്തങ്ങളില്‍

                   നിളതന്‍ എങ്ങലടി.
പിന്നെയും പുലരികള്‍ ,

                  ഉരുകും പകലുകള്‍
പിമ്പറ്റിയെത്തും വര്‍ഷ

                   രാത്രികള്‍ ; വസന്തവും.
വിദുര രാഗം മൂളി

                    യൊഴുകിത്തെളിയുമ്പോള്‍
വിബുധ നക്ഷത്ര 

                    മന്ദസ്മിതം നിളയിലും.
അതിരു കാണാക്കട

                    ങ്കഥകളിലൂടന്നു
പറന്നു പോകും ; പോയ 

                    പുഴകള്‍ തിരഞ്ഞു നാം.
അതുവരേക്കുമെന്‍റെ 

                    പകലിലെരിയുവാന്‍
മധുരമാമീയൊരു 

                     സ്മരണമാത്രം മതി.
പതുക്കെച്ചാഞ്ഞെന്‍ 

                     വെണ്ണിലാവേ നീ വിരിക്കുക
ഉറക്കപ്പായൊന്നെന്‍റെ 

                     ഉണ്ണിയെക്കിടത്തുവാന്‍.